Αγαπημένε μας φίλε, σήμερα αποφασίσαμε να απευθυνθούμε σ’ εσένα, με λόγια γνήσια και αληθινά, αγάπης και καρδιακά. Δεν σε γνωρίζουμε και δεν μας γνωρίζεις, αυτό όμως δεν μας εμποδίζει, από το να σε σεβόμαστε και να σε εκτιμούμε.
Ζεις, όπως και εμείς, σ’ έναν κόσμο υποκρισίας και ψεύτικων ελπίδων, παντού εμφανίζονται αυτόκλητοι σωτήρες και όλοι, μα όλοι, αποδεικνύονται ψεύτικοι. Όπως είχε γράψει ένας νέος στον τοίχο, «όλοι μιλάνε για το αν υπάρχει ζωή μετά θάνατον, αλλά εγώ δεν ξέρω, αν υπάρχει ζωή πριν τον θάνατο» και πράγματι, όπως μας έχουν μετατρέψει την καθημερινότητά μας, δεν έχει άδικο.
Εμείς όμως δεν ήρθαμε να σου παπαγαλίσουμε πράγματα που ήδη ξέρεις ή που σου έχουν ξαναπεί. Ήρθαμε απλά να σου απευθύνουμε μία πρόσκληση, την οποία αν θέλεις αποδέξου, μία πρόσκληση σ’ έναν κόσμο, που αξιωθήκαμε να γνωρίσουμε, σ’ έναν κόσμο, πέρα για πέρα αληθινό, ντόμπρο και ουσιαστικό, με λίγα λόγια σ’ έναν κόσμο, που προσφέρει Νόημα ζωής και αυτός δεν είναι άλλος, από τον Άγιο Δημήτριο Θεσσαλονίκης.
Φίλε μας, δεν μπορούμε να σου περιγράψουμε, τι θα πει να είσαι βοηθός και διάκονος του Αγίου Δημητρίου. Ο Άγιος Δημήτριος παραμένει μέχρι και σήμερα, ο καλύτερος προπονητής, αδερφός, πατέρας και φίλος των Νέων. Είναι πάντα εκεί για εμάς: στην χαρά, στην λύπη, στην στεναχώρια, στο προσωπικό μας δράμα· ο Άγιος είναι εκεί, αλήθεια σου λέμε. Αποτελεί για εμάς το στήριγμα, το καταφύγιο, το ήσυχο λιμάνι, που μπορούμε να ξεκουραστούμε από τις τρικυμίες της ζωής. Φίλε, εκεί βρίσκουμε Νόημα Ζωής, Σκοπό ύπαρξης.
Έλα μία Κυριακή να μας δεις, όλοι στο Ιερό μαζεμένοι διακονώντας τον Άγιο. Πρόσεξε στις εισόδους, πόσοι νέοι είμαστε, παρακολούθησε στο διαδίκτυο τις Ημερίδες που έχουμε διοργανώσει για τους νέους, με αποκορύφωμα αυτήν για τον Όσιο Πορφύριο και τους νέους, η οποία έγινε μέσα στην Μητρόπολη Θεσσαλονίκης· πέρασε από το κτήριο της Χριστιανικής Καταφυγής, που βρίσκεται απέναντι από τον Ναό, μια καθημερινή και δες το εθελοντικό έργο που γίνεται, για χάρη των παιδιών Γυμνασίου- Λυκείου, που δεν έχουν χρήματα για φροντιστήριο.
Φίλε μας, θα μπορούσαμε να σου απαριθμήσουμε άλλα τόσα, όμως πιστεύουμε ότι δεν χρειάζεται, πήρες το μήνυμα· ίσως κατάλαβες ότι σ’ έναν σάπιο κόσμο, υπάρχουν ακόμα εστίες Αλήθειας και Ζωής. Αν θέλεις έλα, θα σε περιμένουμε με χαρά. Και κάτι τελευταίο, έλα όπως είσαι, εμείς σε αγαπάμε και σε πάμε. Ο Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλήτης, προστάτης και πατέρας μας, να είναι μαζί σου. Γεια σου φίλε άγνωστε, αλλά και τόσο γνωστέ.
Με αληθινό ενδιαφέρον,
Πτυχιούχοι και Φοιτητές της Θεολογικής Σχολής και Άλλων Σχολών της Θεσσαλονίκης, Τέκνα των Αγίων Δημητρίου και Πορφυρίου